واجبِ فراموش شده - قسمتِ اوّل

احساس کردم کمی سخت شده این تذکر دادن‌ها، حداقل برای خودم، تصمیم گرفتم کتاب واجبِ فراموش شده را که راه‌بردهای مقام معظم رهبری در زمینه‌ی امر به معروف و نهی از منکر است را بخوانم بلکه کمی برایم سهل شود عمل به این مهم.

 

ضرورت:

امر به معروف و نهی از منکر ضامن به پا داشتنِ همه‌ی فرائضِ اسلامی‌ست.(69/03/10)

اگر این کار نشود، آن وقت "لیسلّطنّ اللَّه علیکم شرار کم فیدعو خیارکم فلا یستجاب لهم."(71/05/07)

وجوب:

من می‌خواهم این واجبِ فراموش‌شده‌ی اسلام را به یادِ شما و ملت ایران بیاورم: امر به معروف و نهی از منکر. همه‌ی آحادِ مردم باید وظیفه‌ی امر کردن به کارِ خوب و نهی کردن از کارِ بد را برای خود قائل باشند. این، تضمین‌کننده‌ی حیاتِ طیبه در نظامِ اسلامی خواهد بود. عمل کنیم تا آثارش را ببینیم.(68/10/19)

معنای امر به معروف و نهی از منکر:

 امر به معروف، یعنی دیگران را به کار نیک امر کردن. نهی از منکر، یعنی دیگران را از کار بد نهی کردن. امر و نهی، فقط زبان و گفتن است. البته یک مرحله‌ی قبل از زبان هم دارد که مرحله‌ی قلب است و اگر آن مرحله باشد، امرِ به معروفِ زبانی، کامل خواهد بود.(79/09/25)

امر به معروف و نهی از منکر وظیفه‌ی شرعیِ شماست. امروز مسئولیتِ انقلابی و سیاسیِ شما هم هست.(71/04/22)

گفتنِ با زبان، بر همه واجب است و همه باید آن را بدونِ ملاحظه انجام بدهند. این کار واجبِ حتمی‌ست.(68/10/19)

مسأله‌ی امرِ به معروف و نهیِ از منکر، مثلِ مسأله‌ی نماز است. یاد گرفتنی است. باید بروید یاد بگیرید.(71/04/22)

تأثیر:

بعضی گفته‌اند که باید احتمالِ تأثیر وجود داشته باشد. من می‌گویم احتمال تأثیر همه جا قطعی‌ست؛ مگر در نزدِ حکومت‌های قلدر، قدرتمندان و سلاطین.(77/02/22)

این کار از معجزاتِ اسلام است. معجزه می‌کند. فقط هم زبانی؛ خیلی اثر دارد. مثلاً یک نفر کارِ خلافی می‌کند، می‌گویند آقا شما این کار را نباید می‌کردی. این مطلب را بگو و برو. می‌گویند او برمی‌گردد دو تا فحش به من می‌دهد. خیلی خب؛ حالا دو تا فحش هم به شما بدهد؛ برای خاطرِ امرِ خدا تحمّل کنید.(77/12/04)

گفتنِ گناه به گناه‌کار با زبانِ خوش و با لحنِ مناسب و در جایی هم با زبانِ تند-در مواردی که مفسده‌ای به وجود نیاید- گناه را در جامعه کم خواهد کرد و به ضعف و انزوا خواهد انداخت. همه‌ی آحادِ مردم، اگر خلافی را دیدند، به خلاف‌کار بگویند: این، از نظر اسلام خلاف است؛ چرا انجام می‌دهی؟ گفتنِ همین یک کلمه مؤثر است. اگر زبان‌های گوناگون و نفس‌های مختلف گناه را تذکر بهند، گناه‌کار به طور غالب از گناه و تخلف دست خواهد کشید، چه این تخلف، تخلفِ شرعی و چه تخلفِ از قوانین باشد.(68/10/19)

اگر این معنا و حدودِ این کار برای مردم روشن شود، درنمی‌آیند بگویند "آقا! این فضولی کردن است"! نه؛ این همکاری کردن است؛ این نظارتِ عمومی است؛ این کمک به شیوعِ خیر است؛ این کمک به محدود کردنِ بدی و شرّ است؛ کمک به این است که در جامعه‌ی اسلامی، گناه، همیشه گناه تلقّی شود.(79/09/25)

نباید بگذاریم "منکر" "معروف" و "معروف" "منکر" بشود.(77/12/04)

بدترینِ خطرها این است که یک روز در جامعه، گناه به عنوانِ ثواب معرفی شود؛ کارِ خوب به عنوانِ کارِ بد معرفی شود و فرهنگ‌ها عوض شود. وقتی امرِ به معروف و نهیِ از منکر در جامعه رایج شد، این موجب می‌شود که گناه در نظرِ مردم همیشه گناه بماند و تبدیلِ به ثواب و کارِ نیک نشود. بدترین توطئه‌ها علیهِ مردم این است که طوری کار کنند و حرف بزنند که کارهای خوب کارهایی که دین به آن‌ها امر کرده است و رشد و صلاحِ کشور در آن‌هاست در نظرِ مردم به کارهایِ بد، و کارهایِ بد به کارهای خوب تبدیل شود. این خطرِ بسیار بزرگی‌ست.(79/09/25)